 |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 16. Bölüm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Yedinci gezegen Dünyaydı. Dünya öyle sıradan bir gezegen değildir.
Orada yüz bir tane kral, yedi bin tane coğrafyacı, dokuz yüz bin iş
adamı, yedi buçuk milyon ayyaş, üç yüz on bir milyon kendini
beğenmiş vardır. Bir başka deyişle, yaklaşık iki bin milyon tane
yetişkin. Dünyanın büyüklüğü hakkında size bir fikir vermek için şunu söyleyebilirim: elektriğin icadından önce dünyadaki kara parçalarını aydınlatabilmek için, tam dört yüz altmış iki bin beş yüz on bir lamba yakıcısına gerek vardı. Bu ordunun görüntüsü müthişti. Tıpkı bir bale grubu gibi hareket ediyorlardı. Sahneye önce Yeni Zelanda’nın ve Avustralya kıtasının lamba yakıcıları çıkardı. Lambalarını yakar, sonra da uyumaya giderlerdi. Ardından Çinli ve Sibiryalı lamba yakıcılar gelirdi. Onlar da lambalarını yakıp sahneden çekilince, sıra Rusya’nın ve Hindistan’ın lamba yakıcılarındaydı. Afrikalı ve Avrupalıların ardından Güney Amerikalılar, son olarak da Kuzey Amerikalılar gelirdi sahneye. Bu sıra asla değişmezdi. Hiç hata olmazdı. Muhteşem bir gösteriydi bu. Sadece Kuzey ve Güney kutbunda bulunan iki lamba yakıcısı tembelliğin tadını çıkarabiliyordu, çünkü yılda yalnızca iki kez çalışıyorlardı. |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
